Sustu Kalem Şiiri - Veysel Kızlarkayası

Defterim elimde dürülü kaldı
Kalem bana bakar ben de kaleme
Nazlı yar gönlüme bir acı saldı
Kalem bana bakar ben de kaleme

Yar yüreğim artık sevgiye küstü
Toz bağladı işte kâğıdın üstü
Sözlere can veren kalemim sustu
Kalem bana bakar ben de kaleme

Küstürdün gönlümü açmıyor güller
Benim çektiğimi ne bilsin eller
Darıldı şiir’e bu yorgun eller
Kalem bana bakar bende kaleme

Kalbimdeki hicran gözden taşınca
Sevdanın uğruna akıl şaşınca
İlhami’m hasrete yenik düşünce
Kalem bana bakar ben de kaleme

Yazının yüzünde yazımı olur
Sevmese bir insan nazı mı olur
Lal olan dillerin sözümü olur
Kalem bana bakar bende kaleme

Baharda bozgunum kışta boranım
Gittiğinden beri yıkık viranım
Olmaz dualara hayal kuranım
Kalem bana bakar ben de kaleme

Veysel’im gönlümü düşürdüm yâre
Dağıldı hevesim bak pare pare
Aklımı kaçırdım göz göre göre
Kalem bana bakar ben de kaleme