Sustalisina Zipkin Iskambil

Aksama varsan nere varmasan kim…
Mil gibi sokulup gelirken sanci saran sürgün avara
Bir agac…
Sokakta kahrindan devrilse icinde yüzyillara son veren cürük cinar
Sabah günesiyle dogup boyansa bulansa bicak dokunur gibi
Cocuk…
Adini sanki kendi koydugunun kulaklarindan sahibi olmayan cigliklari fisildayip
Gocugunun kolunda eski ayaz ve yalnizligin sogukluk verdigi serin
Belkisiz kar sokaklarini kararip giden öksüzlügünün günlügüne yavan yasik
Sofrada buruk tadin verdigi kadife düslere somruk sekerli hayalden
Yalnizligini koyacak yer sorarcasina kara turab
Sustali zipkin iskambil
Ve topugu kirik iskarpinlisi
Asfalttaki camdan saray melankol…

Seyfi Karaca…………..Mart / 2005