Susmayı öğrendi içimdeki çocuk..

Yazık;
Susmayı öğrendi,
İçimdeki çocuk.
Hani eskiden koşup duran,
Her şeye gülen,
Her şeye inanan o küçük…
Şimdi sessizliği
Kendine yorgan etmiş.

Konuşacak çok şeyi vardı aslında,
Ama dünya dinlemeyi unuttu.
Sözleri duvara çarpar gibi,
Geri döndükçe,
Küsmeyi öğrendi önce,
Sonra da susmayı…

Ben bilirim hâlini;
Gece uyumam,
Sohbet ederim bazen.
O anlatır,ben dinlerim içimden;
Sanki büyüdükçe,
Aynı evde,
İki yabancıya dönüşmüşüz.

Ama yine de umutsuz değil;
Bir yerlerde saklıyor gülüşünü.
Belki bir sabah,
Bir çayın buğusunda,
Bir yağmurun ilk damlasında,
Çıkıp gelir yeniden:
Ben buradayım der gibi.