Susmayanların Defterinden;

Susmayanların Defterinden;

Bir kentin ortasında duruyoruz,
kaldırımlarında yarım kalmış çığlıkların
gölgesi var.
Bir kadın düşüyor taşlara her sabah,
bir çocuğun sesi kırılıyor karanlığın dişlerinde.
Ve biz biliyoruz:
bu acı, rastlantının değil
düzenin soğuk eliyle kazınmış bir harf defteridir.

Ama biz,
bu karanlığın altından geçen ince bir damar gibi
taşıyoruz ışığı.
Bir kıvılcımın büyüyüp
bir halkın nefesine karıştığını gördük.
Bir barikatta çoğalan kalplerin
bir parlamentodan daha yüksek ses çıkardığını da.

Faşizm dediğin,
bir ülkenin omzuna çökmüş taş bir gölge.
Adını değiştirir, yüzünü değiştirir,
ama hep aynı karanlığı taşır yanında.
Biz, o gölgenin içinde kaybolmayan
direnç izleriyiz.
Kırılgan değiliz;
çünkü kırıldıkça bileniyoruz.

Kadınların adını silmek isteyenlerin
defterine birer damga vuruyoruz:
Her öldürülenin yanında
bizim bir parçamız ayakta duruyor.
Çocukların sesini çalanların
yüzüne,
yırtılmış bir aynanın keskin kenarını tutuyoruz;
tanısınlar kendilerini diye.

Ve kardeşim,
biliyoruz ki hiçbir mahkeme
halkın tuttuğu defter kadar adil değildir.
Biz o deftere yazıyoruz
susmayanların tarihini.
Bir sokak bir tutanak oluyor,
bir duvar bir tanık,
bir çığlık bütün kenti harekete çağırıyor.

Gün gelecek,
bu karanlık düzen
taşlarına sinmiş her kan lekesinin hesabını verecek.
Yoksulların elleriyle kurulacak şehir
yeniden ışığa kavuşacak.
Bir kadının yürüyüşü
bir meydanı genişletecek,
bir çocuğun kahkahası
bir ülkenin yönünü değiştirecek.

O gün,
yeraltında biriken bütün öfke
göğsümüzden bir sabah rüzgârı gibi çıkacak
ve dünyanın yüzüne çarpacak.

Biz,
o rüzgârın ilk adımıyız.
Gecenin en koyu yerinde büyüyen bir söz,
barikatın ardında filizlenen bir yaşamız.
Ve bilsinler:
hiçbir gece
bizden uzun sürmeyecek.

Burhan GÜLER