Susmaya Susamak Şiiri - Mehmed Aksu

Ve susar insan.
Anılar konuşur, acılar konuşur.
Koca bir ömrün ardında bıraktığı yıllar konuşur.
Kaç kayıp sevdanın mevsimi karıştı hüzne.
Ana baba ve yar
Bir bahar selinde
Kaç kez ağır yaralandı yürek.
Ellerini ovuşturan bir adam gibi kaç kederi ve neşesi birbirine karıştı bu ömrün.
Aslında başlarken sancıyla başladık.
Yalın haldeki her kelimenin sonuna –e ve –den ekleri gelirken,
zamanla devrik cümleler kurmaya başladık; devrilen yılları takiben.
Hayatımızın bilgilerine arz ederken dilekçelerimizi,
ya tarihsiz kaldılar ya da o sıralar bizim sürekli bir adresimiz yoktu.
İmzamızı ise atamamıştık acıdan başkasına.
Ama doğduğumuz güne inat gülmeyi becerdik her gözyaşı arasında.
Öylece kaldık hayatın her tezatı arasında.
Temmuzda üşümeyi öğrendik mesela,
şubat güneşinde terleyip üstümüzdeki ceketi çıkarmayı bildik.
Her sonda nasıl yeni baştan başlamışsak çoğu başlangıçta sonumuzu yaşadık
Birçok ümit düğümlenip kalsa da boğazımızda, her zaman ümidimiz oldu bizim.
Alnımızda ergenlikle yaşadığımız yıllarda içimizde kuduran bir deniz gibiydi aşk.
Her şey aşktı bizim için
Sevdiğimiz şarkıyı son ses dinlemek kaset çalarda. Yeni çıkan filmlere gitmek,
unutulmuşlara eklenen şehrimizdeki her konsere gitmek;
tek yürekte iki kişiyi yaşamak yani.
Sonra hayaller geleceğe dair.
On yedi yaşımızın bütün tazeliği ile iyiye dair ne varsa
sevdiğimizi unutmadan kendimiz için de istemek
ve iki kişilik yaşamak düştü bize de ta ki aşkın kalbine gelene kadar
bitmeyen geçmez bir kavram olduğunu öğrenene dek.
Ve dostlarımız oldu
bizim de her ders çıkışı ceketlerimizi tutup parmak uçlarımızla, omzumuzda gezdiğimiz,
kravatımızı ders bitmeden çözüp,
çıkış zilinden sonra kendimizi jöleli saçlarla sokağa attığımız,
üçüncü sınıf bir kahvehanenin en kuytu masasında
ve aşkın özüne, döndüğümüz. kendimizi bildiğimiz
Kim bilir kaç anıyı, kaç acıyı, kaç sevinci ve kaç kavgayı paylaştığımız.
Kaç dostumuz oldu,
ta ki dostun tozlu albümlerde sararmış bir fotoğraf
ve anılarda eski bir kahraman olduğunu anlayana kadar.
Ve sustu insan.
Anılar konuştu, acılar konuştu.
Koca bir ömrü deviren yıllar konuştu.
Ömrümüze izi kalan yıllardan hatıra acılar durdu durdu bu gece konuştu.
Ve sustu insan 02.03.2004
Mehmed A. AKSU