Biliyorsun bekliyordum, bir gün geri dönmeni,
Hani bana söz vermiştin, nasıl aldattın beni?
Anladım ki gönül kuşum, sen beni düşünmedin,
Gönül sustu yürek sustu, susmasını öğrendim.
Günler bitti yıllar geçti, sen sözünü tutmadın,
Ne kadar acı çeksem, tek bir gün unutmadım.
Bu kadar da kalpsizliğine, bir mana veremedim,
Güneş sustu yıldız sustu, susmasını öğrendim.
Sana mektuplar yazdım, bir cevap alamadım,
Bir tek resmin kalmıştı, o’nu da bulamadım.
Anladım ki gönül kuşum, sen beni hiç sevmedin,
Kalem sustu kâğıt sustu, susmasını öğrendim.
Sana telefon ettim, bir erkek sesi çıktı,
Sesimdeki bu heyecan, sanki bir hıçkırıktı.
Soramadım gönül kuşum, soğuk, soğuk terledim,
Kalbim sustu dilim sustu, susmasını öğrendim.
Dediler ki komşuların, o geçen yıl evlendi,
Sanki sen bir oyuncaktın, o seninle eğlendi.
Bilemedim gönül kuşum, belki tahmin etmedim,
Evren sustu hayat sustu, susmasını öğrendim.
Kayıt Tarihi : 21.3.2006 14:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!