Susmasam... Sustum... Şiiri - Seval Deve ...

Susmasam...
İlk defa konuşsam belki de,
Belki de ilk defa kendim olsam...
Bağırsam avaz avaz,
İçimde büyüyen bu acıyı,
Bir çığlıkta tükürsem yüzüne...
Belki daha huzurlu yumardım gözlerimi geceye,
Ve belki daha umutla gülümserdim güneşe...

'Zaman' dediler, en iyi ilacı...
Meğer kusamadığım nefreti,
Zaman silip atamıyormuş...
Onunla yaşamaya alıştırmıyormuş zaman...
Gitgide içinde büyüyormuş insanın...

Bazen nefretim öldüresiye çoğalıyor ki,
İçime sığmıyor...
İşte o anlarda haykırmak isterken,
Susmak, zor geliyor...
Bazen de öyle durağan, öyle dinginleşiyorum ki,
Ben değilim sanki o yaşanmadan,
Eskitilmiş aşkın sahibi...

Şimdi çıksam karşısınıza ne değişir ki?
Herkes hayatına kaldığı yerden devam ederken,
Benim eksildiğim anların hesabını kim verebilir ki?
En iyisi susmak...

Söylenecek çok söz varken,
En iyisi susmak...
Konuştuğunda değmeli çünkü her harfe
Ve anlayabilmeli karşındaki
Sustuğunda ise hissetmeli,
Aslında söylenmesi gereken hiçbir şey
Daha söylenmedi...!

Susmasaydım... Ama sustum...

05.03.2009