Susmanın Vebâli Var! Şiiri - Mecit Aktürk

Say ki ben de bir abin, âilene aidim
Bil ki sana kıyanlar, yüreğimi yaktılar
Bakışların dumanlı, gamlımısın yiğidim
Fincanında çayını yarım mı bıraktılar?

UTANIN!

Dindar, müslümandınız; "ALTIN NESiL"’di güyâ
İçini oymuşsunuz bu güzelim Vatanın!
Ey hâinler sürüsü! Kaldıysa azcık hayâ
Görün eserinizi, cürmünüzden utanın!

Utanın ki, meziyet "ahde sadâkat", "ar"ken
Vatana ihânetle çehreler soldurdunuz...
Utanın ki, haysiyet, şeref ve onur varken
Karakter kabınızı zilletle doldurdunuz...

Dîn-i mübin'le alay, zoru kolay ederek
Hesâbı çetin olan ukbânızı yaktınız...
Yazık ki, bir meczûbun ardısıra giderek
Neslinize kapkara bir leke bıraktınız...

Uğrunda can vermeye hazırken nice erler
Bu Vatana kasteden kim olsa gelir dize...
Milletin sînesinde taht kurarken Ömer’ler
Yurdun her yöresinde lânet okunur size...

Mecit AKTÜRK

***

SUSMANIN VEBÂLi VAR!

Tiksinip siyâsetin çehre-i murdârından
Bîtaraf kalacaktım, sözde, ölene kadar...
Korkup, gelecek neslin, haklı intizârından
Vazgeçtim kararımdan; susmanın vebâli var!

Vebâli var, sezer de, tehdîdi haykırmazsak
AYYILDIZA uzanan hâin eli kırmazsak...
Yazıklar olsun bize, oyunu biz kurmazsak
Kolay kazanılmadı, Vatan denen bu diyâr!

Hilâle kafa tutmuş, rahatsız ederken çan
Affı zor hata eder, ben "gel! " dedikçe kaçan,
Dâvâ nefer bekliyor, mefkûremiz heyecân
Ve diller konuşurken birazcık özen, ayar!

Ey tarihin gür sesi, mazlumlara kol-kanat!
Zâlimlerin zulmünden yıkılırken kâinat
Yakışıyor mu hâlâ, kavgada ısrar, inat?
Kalmadı mı hiç iz'an, zerre miktarınca ar?

Farketse de tuzağı Temmuz'un onbeşinde
Haz bulmakta nicesi tefrika ateşinde...
Oysa pus dağılmadı; çakallar av peşinde
Küfür tek millet olmuş, Türk'e dâr kuruyor, dâr!

"YENi/KAPI" açmışken bir Ağustos gecesi
Yine öfke dem yapmış; gün fırtına öncesi!
Sonu gelmez kavgamız "haçlının eğlencesi"
Anaların gözünde "hüzünle akan pınar! "

Ufkumuzun üstüne toprak atmadan kürek
"Yeter! " demek yetmedi, belli ki sarsmak gerek...
Beyler! Tehlike büyük! Zerki zehir Engerek!
El-ele vermez isek, şehitler bizi kınar!

Farzedin ihtilaf var, suçlu olan "öteki"
Limana varış zorken, kavga olur mu peki?
Gemi battıktan sonra haklı çıksanız ne ki?
Emîn olun bu son şans; umut ölüme kenar!

Esârete düşenin ibret olsa da hâli
Tarih bilmeyene zor, târifi istiklâli...
Sözkonusu "SON KALE! ", neslinin istikbâli
El ver de yıkılmasın, diz çökmesin bu Çınar!