İnsan
Sevdiği insanı
Nasıl hatırlamak isterse öyle anımsar. Bilir misin?
İnsan
Sevgisi kutsaldır.
Ömrü çok az. Aslında çok da yalnızdır.
İnsan
Derin düşlere,
Kimsesiz zamanlarına daldığında anlar...
İnsanız
Seviş yüreğimle
Kimsesiz bırakma iklimlerimi.
İnsanız
Arınmak ister fani
Susmak istediğim özlediğim zamanlarımda!
Basma izlerime.
Dedik ya. Aşk.
Sorgusuz sualsiz. Kimsesiz bırakır insanı.
İnsanı,
Olma sen dünyanın. Sayma solukları.
Yaşadığım kadar var. İstemediğim kadar zorba ol yüreğinle.
Her aynanın karanlığı
Karanlığın bir sessizliği var
Ucunda hayatın anlamı derin suskular.
Olmalıydı oysa her mezarın bir kepengi?
Söyleyemedikleri, suskuları.
Sebep.
Suyun temizleyemeyeceği günah,
Işığın giremeyeceği kalp yoktur.
İnsan olsun.
Göğün hakimi, toprağın sahibi.
Doğmamış nice canların sebebi.
İnsan olsun.
Susmanın, suskuların güzelliğiyle.
Karanlıktan medet uman onca insanlar var.
Kim bilir belki de suskunluğun derinliğinde ölümün veya ölümsüzlüğün
Huzuru vardır.
Kayıt Tarihi : 25.9.2013 00:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!