Susmalı Söz, Dinmeli İnsanlık

ah!
her şafağa diktiğim umut isyanı,
dikiş tutmayan
nemli dalgınlığım ahh!
ah ki derin bir şiir kuyusu
kıvrıldığın yar kıyısı..
birkaç söz kırığıyım içte,
biraz cümle kesiği dipte..
iki üç tel saman sarısı
bir sızılı karanfil kırmızısı
bir telaşlı ikindi yağmuru
şubatta bahar doğumu
musallada bir haziran yarısıyım..
..
akışın içinde, anda bir bakış
kısa boylu, çelimsiz bir ışığım..
kırılgan, camdan ince
keskin kenarlarım..
yutakta can boyu,
demir zırhı yırtılan
derin bir kesik bazen..

sessizlik yutmuş yürek kentin..
sesi susturan;
bu soylu oyuklar
bu ulu solucan delikleri ömrü tüketen.
ah eden çelik nefesli hançerlerin öcü
kanlı ağlarına kutlu olsun ölüm..
çiçek döksün kuyulara kefen yağmurları
bahar kussun çağlayan nehir,
tırnaklarım kesilirken derimden derince
büküldüğü yerden,
___yenilgimden doğur beni,
betimsiz eksiklerle beni
yeniden doğur!
çenesinde ki gamzeden göğün
sağalt çehreme,
mundar kıl gurbetliği..
kapansın kanayan boşluklar
yerli yersiz sızıyan mevsimler..
ateşten duvaklarını indir duvarların,
bırak!
yağmur ıslatsın yaralarımı.
törpüle!
asırların eti yaran nasırlarını..
yık!
bilmem kaç savaştır durduğum
o ölümlü eşiği.
dirhem dirhem çekilirken ışık
gözlerimin ferinde,
yak!
düş tapınaklarını
o ilk kutsadığın yer de.
sonra,
bir daha!
yeniden doğur beni
titriyor tanrının elleri
aksak insanlığın yüzü eskiyor...⚘
.....özlem/

şubat/on bir