Susmalarım en acıyan yanım

Bugün durup dururken, yanlız bırakıldığım anlar geldi aklıma..
Birden gecenin umarsız ağırlığı çöktü üzerime,
Kaçmaya çalıştım ama,
Kurtulamadım yüzleşmekten..
Gerçekler yüzüme tokat gibi çarparken,
Kalıp almış sahteliklere inanmayı seçtim yine..
Kendi kendimi suçlayıp,
Dar ağacına astım iyi niyetimi..
Kemdimin en kuytusunda geçmişim ile savaşıyorum işte..
Mağlubu belli olan bu savaşın, kazananı keder yine..

Biliyorum,
Hangi rüzgarın sırtına binsem,
Beni yalnızlığa sürükleyecek.
Umutlarım savrulacak kaldırımlarda..
Buram buram ihanet kokuyor her yanım,
Bir yanım kaderin, bir yanım kederin kurbanı..
Öle öle yaşamaya çalışıyorum.
Bende aslanın ağzında olan ekmek değildi,
Mutluluktu sadece..

Kendi hislerimin katillerine emanet ettim yüreğimi,
Güvenlerimin can çekişmesine şahit oldum sonra.
Yıkıldıkça ayağa kalktım, kalktıkça yine yıkıldım...
Yanılgılarım getirdi beni bu hale..
Kalbimin suçu yok,ben aklımın kurbanıyım..
Susmalarım ise en acıyan yanım..
Kendimden yoruldum,
Ruhumda öldü ya..
Bu son hikaye'idi hepimizden kurtuldum.
Mekanım cennet olur mu bilmem ama,
Dünyada cehennemin en sıcak tarafındayım...