Susmaktan Başka Çarem Yoktu:(

Bir şiir depreşiyor günlerdir şuramda
Ne zaman kaleme kağıda sarılsam “Dur” diyorsun
“Dur ne olursun yapma daha henüz değil”
Bir köşe başında kalbimi dinliyorum,
Üstüme üstüme geliyordu dünya
Kan bulaşıyor avuçlarıma kendimden kaçıyorum
Bir vedâya dönüşüyor bütün merhabalarım
Geriye dönüş diye bir şey olsa, barikatlarda vurulmasam
Bir ilân-ı aşktı dilimin ucunda rüzgara fısıldadım sakın duyma
Aslında hiç olmadım ben
Hakkımda duyduğun her şey yalan adım bile sahte
Hiçbir Dileğim olmadı benim Ateisttim belki ondan
Sonra sen çıktın karşıma ay ışığıydın tepeden tırnağa
O gün çok yaşlıydım şakaklarım ağarmıştı görmedin
Bir nehri andırıyordu ayak bileklerin
Seni alıp atımın terkisine dağlara kaçırmalıydım
Derin derin soluyordun o kadar berraktı ki ensemde nefesin
Ama herkes biliyordu prens değildim sana da söylediler
Susmaktan başka çarem yoktu korkuyordum
Kocaman bir laboratuardı artık dünya
Gece demiyor gündüz demiyor durmadan araştırıyordum
Bir yolu olmalıydı seninle karşılaşmanın
Elinden tutmak için çıldırıyordum
Sırra kadem basmıştı bütün bahaneler
Sadece dağlar değildi ki aramızdaki, altı milyardılar, insan
Bir de Azrail yapışmıştı yakama sonunda anladım
Cenaze törenimden başka hiçbir şeyim yoktu
Al işte bu sır sende kalsın, sakın ha sakın açma
Arasına sevdamı sardım
Birde mümkünse ilişme saçlarına
Bırak hep öyle yüzümde kalsın...

22 Ekim 2001 Saat 19.30