Gereği var mıydı bu kadar endişeyle dolaşmanın.
Sarılıp ta korkuya, titrek ortalıkta dolaşmanın.
En güvenli diyarda tetikte, yitirmişsen huzuru.
Gece gündüz kapı çalmaz içinden, sen bağırmalısın.
Bırakırsın ağır yükleri elinden geleni yapmışsan.
Yüreğinden bir bir düşer kelebektir ölülerin.
Diyecek sözüm kalmadı, yüzü bana dönmeyene.
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta