Konuşamıyorum, Öyle öğrendim,
Annem derdi hep;
Ağzın doluyken konuşma...
Evet dolu ağzım,Söylemek istediklerimle,
Söyleyemediklerimle,
Çığlıklarla dolu, Dile getiremediğim
Haykırışlarla, duygularla dolu...
Dudaklarımı acıtıyor, Edemediğim küfürler
Gidişine dur diyemediğim kelimeler
Şimdi, bir zindan oluyor sözlerime
Ve konuşamıyorum!
Bu hayat küsmeme sebeb oluyor
Nefesime
Sığdıramadığım bu ismin,
Sonrasında yakıyorum yaşamı,
Ve Dumanı ile doluyor ağzım.
Dudaklarımı ısırıyorum!
Az sonra
Teslim ediyorum yaşamın dumanını
Feryatların gömülü olduğu
Şu mutluluk kabrine..
Kayıt Tarihi : 4.1.2013 19:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sevgili dost,
Bu güzel ve anlamlı çalışmanızı ve sizi yürekten kutlarım.
Emeğinize,yüreğinize sağlık.
Güzeldi......Başarınız daim olsun.
Saygım emeğinize ve sizedir......
TÜM YORUMLAR (2)