Susma Şiiri - Yılmaz Tosun

SUSMA

Ulu bir ağacın gölgesindeyim üzerimdede bir yırtık kazak ve başımda bir kahverengi bere var
soğuk var bu gece başkentte.dikmende ahmet arif parkında sabahı etmişim.tüm yasaklarını delmişim bu gece,
başkentin,parkta uyuya kaldığım banklara onun ismini çakımla kazımışım,bununla yetinmeyip kafayı çekmişim sabaha kadar.
tüm yasaklarını çiğnemişim başkentin,arabama atlayıp mustafa kemal bulvarında 190 sürat yapıp arabamda son ses,
müzik dinleyip altını üstüne getirmişim başkentin beni çeviren polislere susmuş sadece gözlerimle bırakın gideyim diye yalvarmışım.
atmışım kendimi sakarya caddesindeki barlara sabahlara kadar türkülerle eğlenmiş,şampanyalar patlatmış,bununlada yetinmeyip,sazımı almış eşime türkülerimi okumuşum.saçlarından bir tel aldım haberin var mı..şu gönlümü sana verdim haberin varmı,gözden uzak,dilden ırak ben sana tapmışım ey vefasız haberin varmı diye sokakta naralar atmışım sazımla.
biri gelmiş anlat evlat derdini demiş anlatamamış susmuşum susmuşummm. gözlerimle seni anlatmışım herkese,dilim anamamış ismini,
ismini hece hece hapamamış yasak kardeşim yasak konmuş,konuşma yasağı konmuş dilime söyleyememişim ismini söyleyememişim.
susmuşum dışarılara,ama hep içimde dökülü vermiş yaşadıklarımız yaşanmamışlıklarımız anlatılı vermiş bedenime,
ama hep susmuşum gözlerimde anlatmışım seni ama hep susmuşum maralım susmuşum.
bu gece tüm yasaklarını delmişim başkentin sokaklarının,tüm yasaklarını delmişim başkentin yüreğine kazımışım be belalım seni başkentin sokaklarına kazımışım seni ve sevgimizi aşkımızı....

YILMAZ TOSUN