Susma Şiiri - Sebahat Kara

Ağır bir bakışa yandım,
Kahır içinde zaman
Mevsimsiz göç havasındayım.
Çaresiz…
Çeviremedi dilimi hiçbir terçuman
Sen çekip gitmek istersin yüreğimden,
Bense kıpırdayamam
Bilemedim…
Susmalarının bazı sırlar verdiğini,
Sevgi sözcüklerinin altında,
Pusu kurmuş öfkelerini.
Ben aşka uçan bir kanat olamadım.
Yenik düştüm açımasız susmalara,
Kanatlarım,
Yasak bir şehrin üzerin de uçarken,
Sırlarım vardı olması gereken
Ve serbestti…
Ara sırada olsa isyana çıkmak.
Ektiklerimi biçmeden yol almak.
Tabiat vazgeçmiş olmalı yeşermekten,
Ve yaşamak için…
Hiç kimse yeteri kadar çırpınmıyor artık,
Mademki gideceksin…
Hayalimden silinip gitme diye,
Verdiğin bütün sözler bende kalmalı
Bütün artçı sarsıntılarım,
Bana seni hatırlatmalı,
Buna kâinat şimdi, şu anda, şahit olmalı.