Susma Şiiri - Mustafa Yılmaz 11

Susma günün verdiklerinde
Kolay mı sanıyorsun
Kulağıma dolmayan nefesinden ayrı kalmayı
Çıtlat bir kelime rüzgar tadında
Essin boynumun düzlüklerinde

Bir dua olur belki de üşüyen kederime
Mayhoşluğu kalır damağımda dudaklarının
Kekremsi terin
Kefensiz gömülmek gibi kokundan yoksunluk
Dokunamamak tenine
Parmaklıksız eziyet hane

Ya o gözlerinden mahrumiyet
Ulaşamamak gibi nehrin kıyılarına kulaç kulaç
Yosunlara takılı kalıp nefessiz kalmak
Girdabına kapılıp dönerken başım
Sarhoş bilinciyle bir çizgide yürümek

Oysa çizilmiş çoktan rota
Benliğime kabullendiremediğim gerçekler var önümde
Haklı belki de asiliğime dem vuran dostlarım
Okunmuş yüzüme bir bir son isteklerim

Sessizliğin sanki
Ortada bir sehpa
Daralmış bir ağaçta urgan
Urganda başım
Başım bedenime yük olmuş çoktan...