Susma Şiiri - Zeynep Dalamanlı

Susmak sana yakışmıyor
Sen sususnca
Kuşlar susuyor
Dereler donuyor
Benekli alabalıklar ölüyor
Sen susunca
Güneş tutuluyor
İçimde kalkmak bilmeyen bir cenaze oluyor
Ölü evine dönüyorum
Acı bir zılgıt patlıyor
Kulaklarımda feryatlar
Susma
Bu sessizlik beni boğuyor
Ağzımda ıssızlığın acı tadı
Susma
Alışkın değilim
Dengemi kaybediyorum
Burnumun direği sızlıyor
Sen sustun ya
Deniz daha bir hırçın
Öfkesinden köpürüyor bu kez
Beyaz köpükler parçalıyor gemileri
Limanlar ıssız
Limanlar harabe
Metruh artık bu şehir
Sen susunca
Bir karadelik yaklaşıyor
Siyahlarım soluyor
Sen sustun ya
Çöpten bir adam oldun
Huysuz aksi
Küfür koktun üstelik
Kötü adamlardan oldun
Susma
Kalbim kuruyor
Çirkinleşiyorum
Aynalar parçalanıyor
Bu susmak sana yakışmıyor
Yüzünde koca bir delik
İrinleniyor söylemek istediklerin
Güzel sözlerin iltihap kapıyor
Sen sustukça
Sensizliğim de kirleniyor