Susma Şiiri - Belgin Erturk

.
.
.
bir rüzgar kadar doğru estin bu kez
bu kez ucu en şuurlu kaleminle
seni sevmiyorum yazdın
ben alkışladım!

bir intihar borçluyum artık kendime
güneş tadında toprak
nabzım soğuk çöl
çokça koşmak isterim
çokça yalnızlığa dokunmak

şimdilerde
şakağıma dayalı kendimle kavgam
ellerim kollarım yüreğim kalabalık
seviyorum seni
başka da yapabileceğim bir şey yok

ısmarlama sabahım
tutuşsam hiç ölmeyen gözyaşı
soğusam viran şehir
baştan aşağı çocuk!

gümüşten bakırdan tenekeden
fark etmez
binlerce kapı kilitlensin isterim sesime
yeter ki sen konuş
uçsuz bucaksız denizler
çıkılmaz dağlar devrilsin üzerime
yeter ki sen konuş
ben alevlere alışık
ben aşık
.
.
.

bütün şiirlerim senin
bana kalan yalnızca adın
birde hep aynı nedenden ayrılığın!

.,.,.,