Suskunum Şiiri - Kenan Gezici

Kırık kanatlar yalnız serçede mi.
Ummazdım lakin oldu geleneğim.
Sargıdan duyulmaz ki sesim.
Kaf dağında kaldı yazdıklarım.
Ölüme mahkûm edilmiş Zümrüdü Anka.
Boynunda köstebek izleri var.
En doğru seçenek vedasız bırak.
Avuç dibi kadar kalmasın mutluluk.
Hiçbir özre gerek yok edende yok.
Ben artık kusura bile bakmam.
Olduğum gibi olanlardan, yer yok.
Ama yerleşmeye çalışır uyanık.
Melun her şeye sahip olmak istese de.
Gırtlağı yok zavallının tüketemez.
Buralarda büyüdüm gürültüler içinde.
Toy bir hayat sürdüm bugüne kadar.
Farkında değildim düşümce denize.
Hasret kaldığım, gözümdeki gölgeler.
Her şeyin ilkini yaşattım yanımdakilere.
Okunmuş topraklara gömüldüm
Yaşadıklarım hep tanıdık, bildiklerim.
Hiç olmasaydı üzgünüm denebilseydi.
Kaldı içimde yoran yorgun bir hayatım.
Ben üşüdüm yalnızca yaz mevsiminde.
Baştan kaybedilmiş, yoruyor hatıralarım.
İlk acıları yaşadığım kanlı mahzen.
Yalnızlığımın en güzel yanı soğuk kış günleri.

Kenan Gezici 23/10/2025