Suskunlukla Beslenen Şiiri - Haydar Güner

(“Bir çocuk gülüşünde gizli tüm devrim ihtimalleri…”)

Bizi hiç dinlemediler
Sözümüzü kesmeden önce
Sesimizin rengini hiç duymadılar
Sadece gürültü sandılar
Kalbin nabzıyla atılan
O yavaş, o dirençli, o gerçek sesi

Ama biz hep anlattık
Yazıyla, gözle, duruşla
Kimi zaman bir çay bardağında
Kimi zaman avluda paylaşılan
Yarım bir sigarada
Ve kimi zaman
Bir çocuğun gülüşüne gizledik
En devrimci ihtimalleri

Bu düzen, evet
Suskunlukla beslenir
Korkuyla kabuk bağlar
Ve konuşanı
Hemen fişler, kodlar, yargılar
Her sözcüğü delil sayar
Her heceyi: suç aleti

Ama unutur —
En çok sessizliğin içinde
Filizlenir isyan
Ne yapsa da, neyle bastırsa da
Tutamaz kelimeleri içeride
Bir yolunu bulurlar
Bir mektup zarfında, bir taş duvar aralığında
Ya da yalnızca gözlerden
Yürürler özgürlüğe doğru

Ceplerimizde hep
Yasaklı kitapların sayfaları
Ve tutuklanmış fikirlerin
Serbest kalacağı güne dair umut vardı
Yüreklerimizdeyse
Bir dağ gibi büyürdü haykırış
Söylenmemiş şiirlerin
Kurşun geçirmez dizeleri gibi

Şimdi biz —
Sustuğumuzda bile anlatanlardanız
Sözcükleri ateşe dönüştürenlerden
Ve bir gün
İşte o gün
Suskunluğun kendisi bile
Bizimle konuşacak
Yüzüne bakamadıkları geçmiş gibi