Suskunluk çöktü geceye (2)

... Ve yine
Suskunluk çöktü geceye,
Yalnızlığım yediğim vurgunlarımda...
Sığınacak liman yok yine,   
 Gönlüm yıkık, virane...                        Suskun kalmış yüreğim,
Geceye sığındım karanlığın içinde,                                                      Karalıyorum senden kalan acılarımı.                            
Suskunluğumu dindirmek için yırtıp atmak istedim yazdıklarımı...                               
Atamadım, ben sustukça kalem yazdı acıları...                    
Suskunlaşmış yüreğimin prangalarını kırmak istiyorum özgürce...                                 
Sessiz kalmış ruhumun pare pare kayboluşunu izliyorum.                        
Suskunluğumu dindirmek adına,    
"En leylim geceye"
şiirin içine sığdırmak isterken seni,                        
Aya, yıldıza yazacağım yüreğimin serzenişini.
Suskun duygular kalbe zarar,
Hazımsızlık çöker yığın yığın yüreğime,                       
Üstesinden gelemediğim çileler,  kahpelikler harcar beni,
Yüreğimin suskun çığlığında,
Geceler böler uykularımı...
Yaşamak varken hazan niye?
Kurbanı benim yüreğim mi seviyor diye...                               
Yine mi eylül suçlu,  
Rüzgarla savurduğu sarhoş sensizlikte...                  
Yalnızlığın köründe çöken uğraksız yüreğim hüznün içinde...
Yüreğimi "taşlarcasına " kuytu bir karadelik,
ne yapsan  nafile...
Sahi sen beni sevmişmiydin?
03.09.2021
~Gülay Özdemir ~