Suskunluğunun Acısıyla Yeşerir

ay kaçkını akşamlar tüllenir
tükenirken gövdesi ümidin goncasının
yüreğin kendine hayrı yok
üstümüzde ara mevsimlerin konar göçerliği
azığımdır yarama bastığım son bakışın
bir dal parçası bulmasam gurbet mahpusunda
yaslayacak sırtımı
yar demem ömür demem
sırtlarım doksan dokuz ölümü
bilmem gene de unutmayı
öğrenmem ihaneti
varsın diye esrik türküler kapına

gönül turna olsa erse başucuna
kan sendedir
kirpiklerin çözer dizlerimin bağını
derman sendedir
türkü sabahlım
çeç olur kanadına özlemlerimin
hayallerim sığmaz evrene
suskunluğunun acısıyla yeşerir
olmazlık ekinlerimizin olgunluğu
bütün koşmalarım düş olur
tan sendedir