Özlemek, ölmekten iki harf fazla diyordu haber bültenleri,
Manşet manşet basılıyordu yokluğun iç yakan sessizliği.
Yalnızlık sayfalara sığmıyordu, Gözyaşıyla siliniyordu mürekkep lekeleri.
Adını anmak bile suç sayılıyordu,
Sesini duymak ise mahkûmiyet. Kalbimde yankılanan her hece,
Bir ömürlük delildi sevmeye dair.
Eve dönmez bir akşam;
Ve gün yüzlü çocuğu,
Sorar: Nerede babam?
Bakarlar, oldu, bitti;
Gelir, derler çocuğa,
Devamını Oku
Ve gün yüzlü çocuğu,
Sorar: Nerede babam?
Bakarlar, oldu, bitti;
Gelir, derler çocuğa,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta