Suskunluğa Direnişim...

bir poyraz esti gece yarısı
alıp gitti benden bu gençliğimi
türküler söyledim ağıtlar yaktım
tükettim ömrümü boşu boşuna

yorgun ve halsizim bedenim bitkin
iki büklüm oldum bitmedi çilem
hasret ile özlem büktü boynumu
derdime dert koydum boşu boşuna

geceler hep kara düştüm ben dara
kimsem yok ki benim yaramı sara
yazılmış bir kere kaderim kara
kaderime yandım boşu boşuna

soğuk bir yel esti bir akşam üstü
yine vurdu beni bu sessizliğim
toprağı koklattı ölüm nefesi
sessizliğe yandım boşu boşuna

yüreğimde büyür hasret sancısı
kaderimde varsa ölüm çağrısı
beklemekle geçti ömrüm yarısı
ölümü çağırdım boşu boşuna...
Hüseyin YANMAZ
22/05/2014