Oysa o kadar çok kifayetsiz kalan şey var ki sözde.
Nasıl dile gelir insan ve o sözün özünü gerçekte yaşamadan?
Yani yaşam sözde değil, sözün özündeydi yaşanılan.
Ve suskunluğa ait içten bir nükteydi duyulan.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta