Şurda ellerini bağlamış bir çocuk oturuyor,küflenmiş kaldırım taşının üzerinde.Cebinde acıkır diye sakladığı yarım dilim salçalı ekmeği,gözlerinde çocuk işte denmeyecek o isli bakış.
Neden o bakış...
Diğer yanda evden kaçmış,ailesi üvey diye,yağmuru,karı hepsi üzerinden geçmiş.Uyur uyanık anılarla yaşamış,oyuncağı olmadan aileden yoksun,çocuk olamadan,büyük olamadan.. nefesi tiner kokan o adama iyi bak.
Neden olamamış...
Şurdaysa kimsesiz kalan o evlerin,çatlamış eşiklerinin üzerinde oturan çocuğun belinde silah,göğsünde annesinin resmi,her gece uyumadan ağlayarak öptüğü adı emir ya da kulufarketmez daha dokuz yaşında...
Neden adı yok...
Tek suçları susmak mı...
Kayıt Tarihi : 5.4.2012 00:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!