Konuşacak yürek toplamıştım,
Sen suskunluğa gömülmüştün.
Bir adım atsam, iki gün yoktun.
Ben yokluğunu bir ceza gibi taşımıştım.
Sözlerim içimde çürürken,
Senin sessizliğin büyüyordu.
Ben özledikçe, sen kayboluyordun…
Aramızdaki çizgi inceldikçe inceliyordu.
Korktum…
Bu hisler beni öldürecek kadar güçlüydü.
Seni sevmenin ağırlığı değil,
Karşılığını alamamanın boşluğu incitiyordu.
O yüzden çöpe attım sana dair duygularımı…
Sandım ki atınca bitecek,
Ama kalbim seni içerden saklıyordu
Ve ne zaman savunmasız kalsam,
Sen geri dönüyordun acıyan yerime…
Kayıt Tarihi : 24.11.2025 23:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!