Suskun Tebessüm Şiiri - Özlem Çay

bak!
yalnızlık tuğlaları da eriyor;
eziliyor duvarların.
yarım bi tebessüme yenilmiş,
ruhunun köşesinde asılı duruyor
şurada ki fotoğraf.
pencerelerin hanidir kuzeye,
yüzün
acının soğuk sarısına dönük..
sağır mısın
güneşin sıcak zincirlerine?
bak,
ufukta yükselirken
düşüyor yürek mahkemesinin
ah celseleri,
gök yargıç
beraat mustuları salık veriyor.
dön,
aç hüzün perdelerini
sök!
sök at
zaman ağrısından kalma,
boyundan büyük kamburlar doğuran
şu nefesin batıklarını,
içe ta içe, derince bir şifa soluğu çek,
bas söz düzlüklerinin
ince oyalarına......⚘
.....özlem/

ağustos/dokuz
21:51