Suskun Melek Şiiri - Abdurrahim Ayğan

Suskun! suskun! suskun meleğim,
Hani var ya ta oramda işte o kanayan yüreğim.

İçimdeki gerinen ışıklar değsin tenimdeki ırmağa
Ellerim tutsak dizeleri salıversin
Onu ne çok sevdiğimi
Sorsun ağaçta umutla bekleyen son yaprağa

Rüzgarlarla beklerken seni
Ellerimde kıvılcımlanan bir sessizlik kalsın
Boynu bükük giderken ardından
Sular ağarsın
Yağmurlar bulutlarda kalsın

Çekip gitsin ardından
Yığın yığın anılarla kalsın
O güzel anılarla...
Üşümüş dudakları ansın!
Adımı bir kurşun gibi geçirsin dudaklarından
Ve rüzgarlara salıversin...

Tederdo katran gecelere demir attı artık
Kireçli odamda bir ben kaldım, bir meleğim.
Değdiği her gözde,
Dokunduğu her tende,
Onu arar yüreğim!

Suskun! suskun! suskun meleğim
Hani var ya ta oramda işte o kanayan yüreğim.

Şubat 2005 Ankara