Yine gece…
Yine seni en çok özlediğim zamanlar.
Elimde kağıt, kalem,
Ve her harfi sana dokunan sessiz bir haykırış.
saymadım özlemine yaktığım sigaraları,
biliyorum,
her birinin dumanı göğe yükselse
adını yazar, sana yol olurdu.
diyeydim ardından sıra,
Sen aslında bana kızgın değilsin.
Kızgın olduğun şey; yarım bıraktığın cesaretin, söyleyemediğin sözlerin, içinden gelip de susturduğun duyguların.
Kendine kırgınsın…
Kalbini dinlemek yerine aklının gürültüsüne kulak verdiğin her ana, adım atmaya cesaret edemediğin her fırsata, beni severken bile kendine “hak görmediğin” o sevgiye kızıyorsun.
Belli ki yetmedi yandığım.
Dilimde YARA oldu
KaLbim de sakladığım.
Adrese gerek yok...
Varsın bu Sevda ,yüreğim de kalsın...
Ey benim tarifi olmayan, yürek yangınım.
Hangi dermansız derdimin kelamısın da,
Satır satır yüreğimden dökülüyorsun sayfalara,
Suskun kalemimden, içime ateş düşürme,
Külendikce kora döndü yüreğimde ki yangın,
Söndürmez artık bu yangını göz pınarlarım,
Ey ruhun cesedimdeki nefesi,
Ey dünya üzerindeki son soluğum,
Ey iki cihanda da yüreğimin bitmez sevdası,
söyle şimdi...
**“zindanlardayım hafız...
kaç gün doğdu,
kaç gece bitti bilmiyorum
zaman kavramını yitirmiş sanki
kopartmayı unuttuğum onca takvim
Zor...İllaki zordur..!!
Bir yürekte iki kişilik yanmak..
Senin bahçende çicekler açarken ,
Dikenleri benim yüreğime batıyordu..
Ve,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!