Avazım çıktığı kadar sustum
Rüzgara döndüm yüzümü
Yedi rekat yanlızlaştım..
Ve sonra;
Serin serin terledi yüreğim.
Sustum..!
Baharı aradim rüzgarın dibinde
Yedi düvelin baharını,
Bir tını duymak istedim
Kulağım mavisinde göğün
Bir damla daha yaklaştı bahar
Bu duymak istediğim ses
Bu o tını derim
Ve yine susarım..!
Rüzgarda susar
Bir süre sonra anlarım ki
Seni susmuşum deminden beri...
Ve dillenir adın
İlk heceden sonra yutkunurum
Boğulur sesim
Nefesim kısılır
Susarım yine
Duymasın diye rüzgar
Üflesin soğuğunu yüzüme..
Yangınım üşümesin diye
Kapatirim gözlerimi.
Sustum..!
Sen var git saçlarına rüzgar
Bekletme sevdiğimi...
Mesut Arslan 2
Kayıt Tarihi : 19.9.2017 20:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mesut Arslan 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/09/19/suskun-171.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!