Pencerem,
martıölüsü beyazının çürüğüydü biraz,
biraz da ölgün bir tuncun rengi.
Kentin bacalarından tüten karbondioksit tütsüler,
pervazdan kırk dokuzluk
bir kartpostali anımsatırken,
seramik kupamdaki
neskafemin nefeskeş buharı,
Çaykovski'nin konçertosunu çalan
cep telefonumun camını terletiyordu:
dudağımda kibrit kavladığım ıslaklık,
çizgili bir suskuydu.
Şiirçe: R. Burhan Demircan
Tarih: 21 Kasım 2019 - Per. | 17:14
Kayıt Tarihi : 30.10.2020 05:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!