Susarak sevdim seni Şiiri - Doğan Çeçen

Gecenin suskunluğunda piştim sessizliğe,
Konuşsam eksilirdi içimdeki sen.
Uyumadım…
Çünkü her gözümü kapattığımda
Gözlerin çıkıyordu karşıma.

Her sabah sensizliğin tekrarına uyanmak,
Umudu değil, alışkanlığı getiriyor beraberinde.
Yıldızlarla dost oldum,
Karanlıkla barıştım.
Kalem susar bazen…
Kalbin yazdığı hiçbir kelimeye yetişemez.

Ayrılığa küsmedim,
Çünkü gitmenle değil,
Yokluğunla yaşamayı öğrendim.
Bir kalpte nasıl yaşanır,
Bir adam nasıl sevdiğini susarak anlatır,
İşte ben…
Dünyaya inat bunun cevabıyım.

Yıllanmış şarap gibi sözlerim,
Kullanmam ki,
Dudak payımı peşin isterim.
Dilimin ucunda kaldı cümleler,
Geceler boyu sana sarılamadan geçtim içimden.
Biriktirdim…
Ve sakladım hepsini,
Belki bir gün döner de
“Ben de özledim” dersin diye.

Sözlerim kolay harcanacak kadar ucuz değil.
Sevdamın her hecesi yaşanmışlık,
Her susuşum bir şiirdir aslında.
Ama sadece sen okursan anlam bulur.

Sen gideli mevsimlere küsmedim ama
Her bahar eksik açtı çiçekler.
Bunu sadece ben bilirim…
Çünkü seni unutur gibi yapıp
Her seferinde en çok hatırlayan yine bendim.

Sensizliğin yoğurduğu bir adam oldum ben.
Ne sitemim kaldı sana,
Ne de yarım kalan hayallere öfkem.
Sadece içimde
Adınla atan bir yer var…
Ve ben her susuşumda
Bir kere daha seni seviyorum.