Susarak Sevdim Şiiri - Poyraz Can

Sana hiç “sen” demedim.
Adını bile anmadan sevdim seni.
Çünkü bazı sevgiler,
bir adın sınırına sığmaz.
Bazı duygular,
yalnızca susarak anlatılır.
Ben sustum.
Ve o suskunlukta…
Senin bütün hâllerini ezberledim.

Yalnızlıktan değil,
birlikteyken bile yanımda olamayışından yoruldum.
Bir kadının gülüşü nasıl bu kadar uzak olurdu?
Sen gülüyordun,
ama ben hep ağzının kenarında bir vedalaşma görüyordum.
Meğer gülüşlerin bile gitmeye hazırlanıyormuş.

O gece duvara yaslanarak yazdığım cümleler hâlâ duruyor orada:
“Beni en çok kim sevdiyse
en erken o unuttu.”
Ve senin adını koymadım o satıra.
Çünkü seni yazmak,
kaybetmeyi kabullenmekti.
Ben seni hep içimden yazdım.
Sen bilmeden.

Sonsuzluğa inanmıyordum,
ama senin gidişin sonsuz bir yokluk gibi yayıldı odamın tavanına.
Tavan…
İnsan en çok tavanlara anlatır acısını, bilir misin?
Çünkü sadece onlar üstümüze düşmeden
bizi baştan sona dinler.

Sen gidince saatler ilerlemedi,
geri de dönmedi.
Zamanın bile senin yokluğunda ne yapacağını bilemediği
bir boşlukta kaldım.
Ne sabah vardı ne gece.
Sadece adını anmadan çektiğim sancı vardı.
Sonsuzdu.

İhanet demek kolay,
ama sende bu kelime bile yetim kalır.
Sen gidişini haklı gösterecek kadar masumdun,
ben kırılışımı kimseye anlatamayacak kadar suskundu.
Sana “neden?” diyemedim.
Çünkü sorsaydım,
cevabın gözlerin olurdu.
Ve o bakışta
bir adamın yok oluşu yazardı.

Aynaya bakmayı bıraktım.
Çünkü yüzümde hâlâ senin bıraktığın
geçmeyen bir gölge var.
Ne gece siliyor
ne gündüz anlatıyor.
Bir tek ben biliyorum,
seninle eksilen tarafımı.

Kırıldım.
Ama öyle cam gibi değil,
sessizce çöken bir bina gibi.
İçinde bir ömürlük anı varken,
hiç ses çıkarmadan çöktüm.
Ve kimse duymadı enkazımı.
Sadece şiirlerim ağladı üzerime.

Belki de en büyük suç bendeydi.
Bir kadını,
olmak istemediği kadar sevmek…
En ağır yalnızlık budur.
Çünkü o gitmeden önce seni terk eder,
sen hâlâ onunla yaşadığını sanırsın.

Şimdi sen yoksun.
Ama ben hâlâ
adını anmadan yaşıyorum seni.
Bir kelime gibi,
bir harf gibi,
bazı günler bir nefes gibi…

Ama hiç söylemedim.
Çünkü seni sevmek,
adını söylemeden sana dua etmekti.
Ben seni sevdim.
Ve sen bunu
hiç bilmedin.