Susadım Sana Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Kadın:
Bunca yıl, bunca zaman nasıl sustun?
Hiç mi vicdanın kanamadı?
Hiç mi acımadı sol yanın?
Her gece adını andım; hiç mi duymadın sessiz çığlıklarımı?
Söylesene, dudaklarının arasında çırpınan o sözleri nasıl yuttun?

Adam:
Sustuğumu mu sanıyorsun?
Susarken bile aklımdaydın.
Su içerken, yemek yerken hatta uyurken bile aklımdaydın hiç aklımdan çıkmadın ki,
Her şeyi unuttuğumumu mu sanıyorsun?
Aslında ben seni dilimde, ece ece; kalbimde beste beste , sevdim.
Oruçlu bir çocuk gibi susadım sana...
Sen bilmedin,
Sen duymadın,
Sen görmedin,
Kolaydı değil mi suçlamak beni,
Ya bir kere sordun mu neden?

Kadın:
Peki, tamam soruyorum şimdi neden gittin?
Gözlerine aşk ile bakarken ben, nasıl dedin"bitti" diye?
Hani hiç gitmeyecektin?
Hani hep sevecektin?
Eğer sen değilsen, kimdi ayaklarıyla yüreğimi parçalayan?
Eğer sen değilsen, kimdi "bitti" diyen? Söylesene, hazana uğramış yüreğimin sonbaharı, başıma yağan yağmur değilse neydi?

Adam:
Bir sonbahardım, evet.
Bitmesini istemediğin o sonbahardım ben...
Ama başıma yağan kar bile senin sevgin kadar temiz değildi.
Evet, gittim.
Evet, bittim. Seninle sonu olmayan bir yoldu bu.
Başımı yastığa koyduğumda, sabah uyandığımda bile aklımdaydın.
Nefes alıp verirken bile aklımdan çıkmıyordun.
Ama ne sana ne de kendime bunu yapamazdım.
Ya bu sevgi bir gün bizi bitirecekti, ya da biz onu bitirecektik.
Ve ben gitmeyi seçtim.
Şimdi yağmurdan sonra açan güneşin gölgesindeyim artık.

Kadın:
Ayaza kesen sevda yeşerir mi?
Öksüz çocuklar güler mi?
Ya ben... seni unutabilir miyim sence?
Unutamam...
Çünkü sen içimdeki çocuğu öksüz bıraktın.
Oysa gök gürültüsünden bile korkar, sana koşardım.
Şimdi şimşek çaksa, umurumda bile değilsin artık.
Yalan aşkını, sahte sözlerini, taşlaşmış kalbini al ve git.
Belki yüreğim bir kere adını anar, belki gözlerim bir kere gözlerine bakar...
ama şunu bil:
Senin gemilerin benim denizimde battı artık, adam.

Adam:
Sen böyle konuştukça içimde bir şeyler yanıyor...
Peki ya başka bir şans, başka bir yol?
Hiç mi yok?

Kadın:
Şans mı?
Sen gittiğin gün öldün adam,
Yüreğimdeki limanı ateşe verip gittin terk ettin beni.
Artık kendine başka bir liman bul.
İnan, o limanı bile yakarım, yine de geçiş vermem sana.
Benim denizimde boğulan gemileri unut; bundan sonra, sularımda boğulan her hikayenin altında senin gölgen kalacak, ama kendini birdaha bende bulamayacaksın.

Adam:
Beni böyle kalbinde bir iz olarak mı bırakacaksın?

Kadın:
Kalbimde bile değilsin artık, izim sensiz yeni ufuklarda.
Gökyüzünde bir yıldız gibisin; uzak, soğuk, erişilmez…
Sana veda bile etmiyorum, çünkü giden sen oldun, unutamayan ben.
Şimdi ardında yanan bir şehir bırak ve git ardına bile bakma,
Benim yüreğim artık yaktı gemileri
Senin gemilerin yandı adam yandı.
12.11.2024 15:22
Deniz Gece Mavisi & Efsane_Solist_54