Sus Yüreğim Şiiri - Mehmet Sever

doğuştandır benim kaybetmişliğim...
ve zararı sadece kendime vermeyi isteyişim...
nereye zamanında gitmek istesem hep gecikmiştim...
ve nerede olmam gerekiyorsa, hiç o yerde değildim...
ben güzel olan her şeyimi çocukluğum lamı yitirmiştim...
yoksa; saklambaç oynarken mi kaybetmiştim...
ve doğuşuma tekabül ediyordu bu hayattaki hiçliğim...
ve benim kaybetmeyi marifet bilmişliğim...
ve ben hep kaybetmek istediklerimi kaybetmiştim...
oysa çok değildi bu hayattan istediğim...
biraz huzur, birazda mutluluk istemiştim...
sonra sen çıktın karşıma, anlamadan bi anda seni sevdim...
hiç sevmediğim bu dünyayı senle ilk kez sevmiştim...
millet içtikçe, ben seni sevdikçe güzelleştim...
hiç anlamadım ama sana koşuyordu kelimelerim...
ve sana idi en güzel cümlelerim...
en güzel şiirlerim...
ben seni, gönlümün mağbedi bildim...
ben seni, gönlümün başkenti bildim...
ben seni, gönlümün sultanı bildim...
ben seni, sevmeyi sevdim...
ve yaşamak için bu hayatta sendin, en güzel nedenim...
nedeni çoktu yani seni sevişimin, binlerce sayabilirdim...
yani seni sevmek için binlerce bahane uydura bilirdim...
ve uydurduğum her nedene inanabilirdim...
mesela; senden önce hep eksiktim...
bu berbat hayatta, bir defada her şeyim tam olsun istemiştim...