Sus! Sadece Dinle! Şiiri - Barış Taşdemir

Sus! Sadece dinle! Toprak değer bu gece gözlerimin sahiline. Kirpiklerim yanar ayrılığının aleviyle. Ellerinde bir demet ihanetle, Dudaklarını mezartaşıma değdirme! Sus sevgili sus! Sadece dinle! Kadehler sensizliğe kalkar bu meyhanede, Kurumuş gözyaşları mezedir azap dolu sözcüklere. Herkesin dilinde bir beste; Ölüm kokar elbette. Sadakatine yeminler etme! Artık duymam seni bir kez bile. Sus sevgili sus! Tek kelime etme. Sadece dinle! Yakamoz imrenmez bir daha güzelliğine; Elpençe değilki gözlerim kirpiklerine. Ne bedenim dokunabilir tenine Ne de bakışların saplanmaz artık yüreğime. Sen sus yinede, sadece dinle! Noktası yakındır virgüllerin, Ezgisi zulümdür bu son dizelerin. Gündüzü beklerken pembe düşlerin; Ömrüne hüzün çökmüştür yine bugün: Ya varlığına isyankarsın Ya da yanlızlığa sürgün. İşte böyledir süslü ölümün. Sen yinede sus ve sadece dinle gülüm! İhanetine dayanmazdı zaten ömrüm. Yüreğime tırnaklarınla toprak örttün, Ruhuma tebessüm yüklü irin döktün. Hatırlasana! Beni sensizliğe sen gömdün! Hücreydi bakışlarıma gözlerin, Ve parmaklıktı avuçlarıma saçların! Şimdi karanlık bir odada tek başımayım, Haykırma boşa, Duymam seni asla! Zira Eylül gecesinde kaldı o son elveda. Ya sus ya da git gelme birdaha barış taşdemir. 8 Nisan 2012 Niğde