Sus Gönlüm, Sus Şiiri - Ömer Baycan 3

Sus gönlüm,
Yeter ettiğin lafazanlık,
Yeter verdiğin acı.
Hep bir tutarsız hallerdesin,
Bir öyle, bir böylesin,
Sus ki, azıcık ciğerlerim nefeslensin,
Yüreğim kendine gelsin.
Söylene söylene ritmini bozdun,
Bağıma, bahçeme mezarlar kazdın.
Sus gönlüm.
Dengine düşmeyenin hali nice olur?
Gayrı roman yazsan, bana hece olur.
Sabahın olmaya geldim deme,
Senden olsa olsa gece olur.
Sus gönlüm, Allah’ın aşkına sus.
Her şeyi bitirdin, bir kumar gibi,
Sende susmanın bedeli kaça olur?
Senin kadar arsız değilim,
Zor tutarım kendimi.
Lakin çatlamakta sabır taşı,
Ziyan olur kalanda, gidende,
Çoktan kaldırdım sol kaşı.
Arsızlaştın, aslını tanımazsın,
Ayarsızsın, adam gibi kurulmazsın,
Arsızlık üstüne şıp diye oturdu ya,
Yüzüne sövsem alınmazsın.
Sus gönlüm, sus…
Kuru bir sözünle ne hallere düştüm,
Kaç bataklığa çakıldım?
Kaç kez orta yerimden biçildim?
Bezdim naralarına kulak asmaktan,
Zihnimi yok sayıp, sana ağır basmaktan.
Bal kabında zehri elinden içtim,
İçim dışıma çıktı, nefret kusmaktan.
Bardak dolmuş görmez misin?
Doğru tek tir bilmez misin?
Her kelamın ucu yağlı bir ok tur,
Cana değmeden, on ikiden vurmaz mısın?
Hesabı verilecek,
Ele tutuşturduğun yokların.
Davası görülecek,
Acımadan attığın okların.
Vallahi kimseye faydası olmaz,
O bardaktan düşen son damlanın,
Bunca nimeti varken kainatın,
Alemi yoktur mazlum ahı almanın.
Sus gönlüm sus,
Ben senin geçmişini de bilirim.
Şeceren tutuldu, yazılıdır hilelerin.
Bu kez sakın hafife alma beni,
Kazındı beynime, savaşırken öğrendiklerim.
Son düellomuz bu seninle.
Sus gönlüm, sus…
Senin yazdıklarına karşılık, benim sildiklerim.
Ömer BAYCAN 21.11.2023