Sus Ey Ahâli,Sus Ömür Çatısı!

Gökyüzü bu gece ağlıyor mu ne
Bana; ağıtları duyma diyorlar
Tezene, telleri dağlıyor mu ne
Kahırlı sazlara değme diyorlar

Dinlemedim...koştum bir bilmeceye
Düştüm sokaktaki ıslak geceye
Cefâlar sarıldı, her bir heceye
Sesi yüreğine koyma diyorlar

Gelirken bu sesler, dallanır durur
Ruhum, rüzgâr gibi sallanır durur
'Çünkü'yü, 'neden'i, giyinmiş mağrur,
Anlamları bir bir soyma diyorlar

N'eylerim ki hicrân soydu bağrımı
Kim bilir, ne kemik ne baş ağrımı
Hangi lokman duyar benim çağrımı
Vâveylanı göğe yayma diyorlar

Bu bana revâ mı,nedir bu yasım
Bataklık oldu her yer,kısım kısım
Efkârlıyım çünkü ağlıyor Kasım
Hüznün kaynağına uyma diyorlar

Efsûnlu duygular salmadı bana
Nevâ'nın sesleri dolmadı bana
Bahar perdesinden çalmadı bana
Sıcak düşlerinden, cayma diyorlar

Keşke,alnım güneş öpse bir kere
Yaralar kuruyup kopsa bir kere
Ruhuma nevbahar sapsa bir kere
'Keşke'yi kaç kere sayma diyorlar

Hâlen fısıldıyor hüznün kaynağı
Duymayayım derken,gece toynağı
Kalbimi tırmıklar, teper dimağı
Sen sakın acıyı, sağma diyorlar

Sustum... yeni doğmuş bir bebek gibi
Sığındım kozama bir öbek gibi
Kâh yeni uçan bir kelebek gibi
İpek kanadına kıyma diyorlar

Sus ey ahâli...sus ömür çatısı!
Bekliyor bedeni, ruhum kutusu
Bir uçurum mudur ömrün kuytusu
Hele o kuytuya kayma diyorlar
...Ee o zaman hüzne doyma diyorlar