Sus Diyorsun! Şiiri - Serhat Cat

Aşk'a dair söylenebilecek tüm kelimelerden kaçırıyorsun beni..
Saklı kalmalı diyorsun, Gizlenmeli...
En renkli aşkların sırra kadem bastığını düşünüyorsun..
Mahkum ediyorsun günleri..
Farkında olmadığın zindanlar yaratıyorsun,
Göğsüme prangalar çekmek, seni mutlu eder mi?
Söyle.. Bu hadsiz düşüncelere ne demeli..
Göğsümde ki bu Şehri ala,
Beni içine mahkum edebileceğin bir kafes mi?

Sorulmamış sorulara cevaplar veriyorsun..
Bir bulut yığını sessizlik, Ne acı şey içerisinde kalmak..
Ne kadar acı, sana bu kadar yabancı olmak..

Her yerde özgürlük çığlıkları atan sen,
Utanmalısın Aşktan söz ederken..
Varlığın idama götürüyor bir adamı,
Sen kırlarda uzanıp, Yıldızları izlerken..

Sen.. Evet sen güzel kız..
Etrafıma taş duvarlar örüyorsun, Özgürlükten söz ederken
Beni yalnızlaştırıyor, mahkum ediyorsun
Aşkı ifade ederken..

Sorarım şimdi sana..
Bir yapboz gibi, duygularını bir araya toplamaya çalışırken
Benimkileri parçalara ayırmak neye yarar?
Sen değil misin?
Mahkum ettiğin adamın elinden, özgürlük umudunu çalan..
Gerçekten sen misin?
Adı özgürlük olan..

Sorarım o zat-ı muhterem Mevlana ya
Madem bu kadar güzel şey Sevmek, Sevilmek
Neyin nesi bu duygulara hapsedilmiş mahkumiyet?
Bir suçsa eğer Aşk-ı ala ile düşünmek..
Cevap versin ilahi adalet..
Varlığım.. Kime, Ne zahmet?