Sus dedim sana! Şiiri - Furkan Ozdemir

Susar insan.
Korkar,
Geçmişini yinelemekten.

Yenilir bazı anlara.
İki kulağın arasındaki,
Kazandım dediğin an,
Bir tokat kalbine...

Sorar kendine,
Hıçkırıkların arasında.

Umut,
Geri gelir mi?
İnanmak istediğin an,
Bir tokat daha...

Damlaların,
Tekrar yeşerteceğine bağlanmak...

Derin bir hissizliğin içinde,
Sevmek...

Korkmak?

Gerçeklerden kaçmak?

Kaçmak,
Bir İzmir rüzgarından mı?

Ertelemek,
Ölümün istenmesi mi?

Her geçen gün derinleşir insan.

En derine inildiğinde,
Gidilebilecek tek yer yukarıdır.

Yukarı çıkmak istemez bazen,
Sadece beklemek
Ve olmasını istemekle geçirir zamanı.

Uzun cümleler saçmadır,
Anlamlar yüklediğin kelimeler varken.

Adalar da mutlu mudur?
Koca okyanus...