Sus Be Deli Gönlüm Şiiri - Selver Güvercin

Sus! Be, deli gönlüm artık yeter
Nedir bu çektiğim senden
Az mı bela getirdin başıma
Her gün ağla
Her gün zırla
Nedir bu çektiğim senden
Sus! Çıkarma sesini
Ne aptal aptal gezdiriyorsun
Hayatın tozlu yollarında
Şu zavallı bedenimi
Gül, gül,
Hem de kahkahalarla
Bayılana kadar
Ağlayana kadar gül
Çılgıncasına gül
Ve unutma, akıllı ol
Çile çektirme şu zavallı bedenime
Az mı? Çekti garibim senin elinden
Az mı? Gezdi dağ bayır senin yüzünden
Yeter, yeter, sus be deli gönlüm sus
Çektirme sus.

Sus! Be deli gönlüm artık yeter
Kapat gözlerini görme her şeyi
Senin neyine gerek
Elin kızı, nene gerek atı,
Hanı, hamamı, arabası…
Sus yoksa seni bu sefer
Ben susturacağım
Ama tam susturacağım
Ne bakacak gözün
Ne duyacak kulağın
Ne de gezebilecek ayağın kalacak
Yerin yedi kat yerin altı olacak
İşte senin yerin burası
Burada ağla zırla
Rahatsız etme kimseyi
Çıkma bir daha yeryüzüne
Kapat gözlerini de
Kapat çeneni
Yoksa ebediyen yerin burası
Gelme yukarı benim yanıma
Sus! Be deli gönlüm, sus
Şu zavallı bedenimi rahat bırak…

Temmuz 2006 Ankara