En yükseklerden seyrediyorum şehrin en acı tebessümünü...
Ne geçmişe dönebiliyorum ve nede atiye koşabiliyorum...
İki dar koridorda meçhule ilerliyorum.
Hataların kıskacından kaçıyorum, savuruyorum kendimi hazin esen rüzgarın önünde..
-İçimde ki iyiliği; şahsıma yapılan kötülüklerin en önüne koydum!
Nefreti, kini öldürdüm yalnız geziyorum, en yüksekten titreyen elimi sallıyorum ve enginlere inme vakti geldi..
Engelleri aşıp dinme zamanı geldi,
Sen uykusuzluk nedir bilir misin
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
Devamını Oku
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
