Sus Şiiri - Adnan Durmaz

Çölden geldim köle zamanlardan öle öle susuz
Hayat tepeden tırnağa bir sahradır kuşkusuz

Suskular yaşadım çok sustum çok susadım
Bir insan yüzünde özledim akışını güneşin-içim tuz buz

pür çiçek bahar son ne zaman tırmandı gülüşünün patikasından
ömür diyorlar buna sonu gelmez hasretlerde kaybolmuşuz

sahipsiz yitikler gibi gözlerin öksüz bakar
buna sevda diyorlar –kavuşulmaz uzaklarda kavrulmuş savrulmuşuz

hangi söze sığar bir anlık suskuda saklanan anlam
gözlerinde kaybolup gideyim artık sen bütün aşkınla beni sus

suskunluk suskunlukla ne derin konuşur söz acze düşer
biz seninle karşılaşmadan bin yıl öncedir konuşursuz

dert etme acıları bir gün mezar taşlarımızda kuşlar ötecek
en eski raksıyla sonsuzlarda sevişirken ruhumuz

adnan durmaz