Sürüngen.... Şiiri - Hayrettin Şahin

Sürüngen hayat

Dokunur ılık bir rüzgar tellerine
İnceden bir dil dökülür hayat
Bakışlarında büyük serzeniş
Batıyor güneş doğuyorum gönlüne
Kaçık zamanlar başlar
Bulutun hakim olduğu yanda

İs çalıyor matemini
Kaplıyorken yırtık hayallerim
Sır küpü güncelere konuyor güvercinler
Ses vermiyor üzgün nağmeler

Delinmiş testisi yarin
Boş kalmış emeklerine vuslat
Akıyor firakında adı ne büyük zahmet
Eşilmiş eşiğinde acının adıdır gurbet
Bir sürüngen hayattır yare akdedilen

Açıyorken baharın ilk çiçekleri
Kan yürüyor canın içine
Dem vuruyor tüm kainat
Hem hal olurken binlerce hayat
Yeniden kurulurken zembereği saatin
Ölçüm noktasına yakındır felek
Sevgi dolar yeniden göz bebeklerine
Çözülür şimdi sürüngen ilmekleri

Neden doğar bilirmiyiz ilk çiçekler
Ne zaman solacak gözlerinde fenerler
Ve neden yaşarızki bilirmiyiz hissetmeden
Sorgularımız neden hep içimizden uzak
Niçin sevgiler yerli yerinde yok
Cevabı olmayan dizelerdir gönlümde çiçek açan
Bilmediğim meyveler olduracak
Şimdi sürünüyor yüreğim
Sevdamı yaşamak için
Cennette bir gün buluşmaktır dileğim

02-11-2009 Hayrettin Şahin