Sürüngen Şiiri - Veysel Şimşek

İnsan bedeninde azmandan azman,
Hasetlik, hesadlık yolunda uzman,
Bağışlayın beni sözüme kızman,
Ne deyim dünyada çoktur sürüngen.

Sürünge dedğim iki ayaklı,
Hep sürüngenliğe çalışır aklı,
Nefret ile kini içinde saklı,
Tabi senden başka yoktur sürüngen.

Öküz desem öküzün eti yeniyor,
Sözde sürüngene insan deniyor,
Sürüngen kendini bir şey sanıyor.
İnsan ol, insanca dik dur sürüngen.

Bence sürüngene denirdi yılan,
İnsanlık dersini tersine alan,
Sanki baki sonra değilmiş ölen,
Ölüm var herkese haktır sürüngen.

Bıktım sürüngenden, bıktım yılandan,
Çok görmeyin iki ayaklı olandan,
Şeytanca şeytandan destek alandan,
Masum insanları bıktır sürüngen.

Boşdur dünya saltanatı, sefası,
Masumlara sürüngenin cefası,
Akıl almaz, mantık dışı kafası,
Senden başka yılan yoktur sürüngen.

Şair Veysel'imin yanmıştır canı,
Sürüngenin yoktur imanı dini,
Düşün ki dünyaya gelip gideni,
Boştur dünya ölüm haktır sürüngen.