Sürüldük Şiiri - Sabit İnce

Farzet ha ben, ha doğrular,
Doğru dedikde sürüldük,
Ejderhalar yuttu asam,
Musa oldukda sürüldük.

Paşam deyip bükülmedik,
El pençe de dikilmedik,
Hak yolunda yıkılmadık,
Arslan oldukda sürüldük.

Doğru dürüstce çalıştık,
Suya-lastiğe karıştık,
İkaz edildik alıştık,
Sicil bozulup sürüldük.

Haksızı yerdik karadık,
Haklının hakkın aradık,
Gizli kapı araladık,
Açığa vurup sürüldük.

Ne kör olduk ne de sağır,
Söyleyince ağır, ağır,
Mideler gelince ağır,
Tartı bozulup sürüldük.

Kediler arslanı boğdu,
Bazı yerlerine değdi,
Mazlumlar boynunu eğdi,
Boyun vermeyip sürüldük.

Elbet hak yerini bulur,
Mazlumun ahı mı kalır,
Adil de haklıyı bilir,
Adalet dedik de sürüldük.

Bir mazlum derdimi deşti,
Yoluma hendekler eşti,
Despotluğun demi geçti,
Dedik ya ondan sürüldük.

Bilgimizi kıskandılar,
Büyüklere yaslandılar,
Cevherler de paslandılar,
Deyince ondan sürüldük.

İnce'm yeter dostu ara,
Kapanır mı acı yara,
Uyuver yüce karara,
Deme kapıdan sürüldük.