Suruçların Ali Şiiri - Yücel Yarımbatman

de hey hangi ferman dağıtır
bu başımdaki kara dumanı
ol yakın köylere yas düşmüş
neden?
bu dağ niye sisli
bu kuzgunlar da ne ki?
dedi bir ses içimden
tez yetiş sor bakem rıfkı emmin bilir
o köy meydanında her akşam
bir cigarayla ömür bitirir....

koştum nefes kalmadı ciğerlerim de
tez soluklandım vardım rıfkı emmimin yanına...
baktı derin derin gözlerime sonra
bir ah çekti bir de duman...
dedi ki suruçların ali ölmüş
oyy gadam
ben ölem..daha on yedisinde yeni yetme delikanlı
ve avuçlarından önce terlemişti bıyıkları
beraber zülfoların damında kuş uçururken arkadaş olmuştuk...
ben gece korkardım o geçirirdi beni yıkık köprüden
ne deli savrulurdu kara tayın üstünde
gören bedirhan zannederdi..
al kınayı göğsünde...
dedim rıfkı emmi niye ölmüş ali kardaş
kim vurmuş bu güzelim menekşeyi koparmış dalından...
dedi:felek kurşunu doğmadan değmiş bagrına
dün yere yığılmış aniden
kasabaya götürmüşler acilen
kalbi delik demiş doktorlar
yapacak bir şey yok yaradana kalmış
bir şey gelmezmiş elinden...doktor ağlamış
muhtar ağlamış
söz susmuş o zaman saz ağlamış
şu karşı çınara teslim etmişler kınalı ellerini...
bağrına koymuşlar toprağın
köyün en delikanlı senelerini...
yıkıl dağ
yıkıl felek
yıkıl düzen ben ki kara ben ki yaman
dayanırım her çileye katlanırım her zulme
bir tek sensizliğe dayanamam....
al benide kara çınar bir deli daha gelir
toprağın rağmına....