Sürü çobanı Şiiri - Celal Işık

Ey seni sürü çobanı,
Sen insanı güdemez'sin.
Beni kendi yoz sürüne,
Koyun sanıp katamaz'sın.

Mağdur derken mağrur oldun,
Harun derken Karun oldun.
Hakka kulken Tanrı oldun.
Beni kulun sayamazsın.

Ey dünün Mazlumu, zalim.
Ne sen Tanrı ne ben kulum.
Sürün'den ayrıldı yolum.
Beni malın sayamazsın.

Dün o sana saldıranlar,
Bu gün sana sarıldılar.
Kaç kez satıp satıldılar.
Bunlar insan diyemezsin

Dün o düşmanın olanlar.
Bu gün sana dost oldular.
Sende nemayı buldular.
Bu kadar kör olamazsın.

Bu göz dağı korkutmalar. .
Ne bu kelle koparmalar,
Büyür büyür bu korkular.
Sarayında yatamazsın.

Nedeni malum bir korku
Onu yenemez bir ordu.
Yok saydığın bu hukuku.
Bir gün arar bulamazsın.

Celal derki mağrur olma,
Mülkiyete tapar olma.
Gel halklara zalim olma.
Hesabını veremezsin.
Mazlumun ahını alma.
Hesabını veremezsin.

.